Wielkimi krokami zbliża się 160. rocznica urodzin Jana Kasprowicza. Urodził się tu, na Kujawach, we wsi Szymborze (dziś dzielnicy Inowrocławia).
Nazwa Szymborze pochodzi prawdopodobnie od słowa ,,samboria”, ,,samborze” oznaczającego piętro nad bramą zamkową dla straży. Wieś ta należy do najstarszych na ziemi kujawskiej. Wspominana jest w źródłach już w XIII wieku jako Samborze – wieś w składzie patrymonium miejskiego Inowrocławia. W 1465 r. wymieniona jest jako własność Filipa syna Bertolda – wójta inowrocławskiego, później ponownie wzmiankowana jako własność miejska. Według Słownika geograficznego Królestwa Polskiegoi innych krajów słowiańskich, wydanego w 1892 r., w Szymborzu stało 155 domów zamieszkałych przez 1810 mieszkańców ( 1391 katolików, 419 protestantów)
i zajmowało powierzchnię 902 ha. Miało szkołę, cukrownię i folwark. W 1934 r. Szymborze włączono administracyjnie w granice miasta Inowrocławia.
"Ugorne czarne pola, przeorane miedzą,
drogi o krzywych wierzbach i rzędach topoli,
samotny człowiek drogą kroczący powoli
obok trzód, które w ciszy trawę jedzą ?
wieśniaczych chat kolisko wzrosłych ponad zboże,
płotami rozłączonych zagród długi szereg,
gromada żywot dni wiodąca wśród rozterek,
w pracy, trudzie i biedzie: oto jest Szymborze!
Cząstka święta Hellady, toń uroczych głębin,
ogrody hesperyjskie z gronami jarzębin,
Kanaan, które się od poezji ugina,
Pieśń wieczorna nieszporów i Salve Regina,
Dies Irae, modły, hymny, krzyki: Święty Boże,
Nieśmiertelność i piękno: to też jest Szymborze"
(Stanisław Helsztyński: Sonety Inowrocławskie.
Szymborze, Inowrocław 1931)
Źródło ilustracji: Szymborze 1936 - zdjęcia z albumu Stanisława Helsztyńskiego, który w 1936 r. odwiedził w Szymborzu siostrę Jana Kasprowicza Annę Roliradową (na fotografii przy studni ze St. Helsztyńskim) – Zbiory Muzeum im. Jana Kasprowicza.
